Začin karanfilić je tik pred rascvetavanje ubran i osušen cvetni pupoljak stabla karanfilovca. Karanfilovac je biljka iz porodice mirta čija pradomovina su Molučka ostrva. Do 16 milimetara dugačka peteljka pupoljka ima na svom gornjem kraju okrugli batić kojeg okružuju četiri štrčeća listića. Karafilić ima prepoznatljiv, vrlo aromatičan miris i oštar, gotovo ljut ukus. Ta snažna začinska svojstva potiču od vrlo visokog sadržaja eteričnog ulja (oko 25 %) koje se u velikoj meri sastoji od eugenola. Klinčić pored toga sadrži masno ulje i tanin.
Ulje klinčića upotrebljava se u medicini kao komponenta lekova za želudac, zatim i kao antiseptik i stimulans, a neophodno je u zubarstvu te u industriji parfema i kozmetike. U proizvodnji likera klinčić je jedna od najčešće upotrebljavanih sastojaka. Ulje se upotrebljava u industriji sapuna, za oslikavanje porcelana, za proizvodnju eugenola, izoeugenola i vanilina.

U kuvanju karanfilić se upotrebljava pri pripremi medenjaka, voćnih jela, pića i konzervisanog voća (kompota od kajsije, na primer), ali isto tako i kao dodatak svinjskom pečenju i divljači, tamnim supama i nekim vrstama kobasica. Karanfilić sadrže i mnoge vrste kari začina, začinskih mešavina i sosova.

Karanfilić.
Alergen info: Mogući tragovi lista celera i slačice.

Najveći svetski proizvođač karanfilića je Madagaskar.
Zimzeleno stablo karanfilovac naraste do 20 metara i najbolje mu odgovara vlažno-vruća morska klima.
Berba počinje čim se pupoljci potpuno razviju i dobiju svetlocrvenu boju. Beru se rukom ili tresu bambusovim štapovima te suše na asurama na suncu. Pri tome se moraju odvajati plodne peteljke iz kojih se može destilisati ulje. Proces sušenja je završen kad pupoljci dobiju tamnosmeđu boju i kad se sadržaj vode u pupoljcima smanji na 12 do 16 odsto. Tona svežih pupoljaka daje 240 kilograma sušenih klinčića i 75 kilograma sušenih peteljki.